Simurg mu Gözyaşı Akıtmıştı, Yoksa Gözyaşı mı Simurg’dan Ayrılmıştı?
Bir zamanlar, efsanelerin en derininde, umutla beklenen bir kuş vardı: Simurg.
Bilgelik, diriliş ve sonsuzluğun sembolüydü.
Her kuş onu aramaya çıkmış, yedi vadiden geçmeye çalışmış, çoğu yolun zorluğuna dayanamayıp vazgeçmişti.
Kalanlar ise sonunda, Simurg’un kendileri olduğunu keşfetmişti.
Peki ya bizler?
Hayatın tam ortasında, kalbimizin en gizli köşesinde, zaman zaman bir gözyaşı süzülür yanaklarımızdan.
Hüzün müdür bu? Umutsuzluk mu? Yoksa bir dönüşümün ilk işareti mi?
Bazen yandığımız yerden doğarız, bazen yıkıldığımız noktada yeniden inşa ederiz kendimizi.
İşte o anda sorarız içimizden: “Bu gözyaşı kime ait? Bana mı? Yoksa içimdeki Simurg’a mı?”
Belki de Simurg hiç bir zaman dışarıda bir yerde değildi.
Belki de gözyaşlarıyla ıslattığımız o anlarda, içimizdeki Simurg’u yeniden uyandırıyorduk.
Belki gözyaşı, içimizden ayrılan bir parça değil; içimizdeki kudretin, kırılmış gururun, ama aynı zamanda yeniden ayağa kalkma cesaretinin ifadesiydi.
Gözyaşı bir zayıflık değil; bir doğum sancısıdır.
Her gözyaşı bir hikâye anlatır. Kayıplarımızı, umutlarımızı, bekleyişlerimizi, kırıklıklarımızı.
Ama aynı zamanda her damla, toprağa düştüğü anda yeni bir filiz verir içimizde.
Belki de Simurg, tam da bu anlarda kanatlarını açar, külleri silkeler, ve der ki: “Kalk, çünkü sende ben varım.”
Hayatta bazen düştüğümüzde, yalnız kaldığımızda, umutlarımız tükendiğinde gözyaşına sarılırız.
Ama unutma, bu gözyaşları seni eksiltmez. Aksine, seni özünle buluşturur.
Tıpkı kuşların yedi vadiden geçerken her şeylerini kaybedip sonunda kendilerini bulmaları gibi, sen de acılarından arındıkça gerçeğine yaklaşacaksın.
Simurg olmak demek, kusursuz olmak değil; yanmışken yeniden doğmak, ağlarken güçlü kalmak, düşmüşken yeniden ayağa kalkmaktır.
Bu yüzden bir gün gözlerinden bir damla süzülürse, sakın utanma.
Belki de o, içindeki Simurg’un sana verdiği bir haberci kuştur.
Belki de o damlada, yeniden başlama gücün vardır.
Belki de Simurg, tam da orada, gözyaşının içinde yaşıyordur.
Unutma: Simurg sensin.
Ve her gözyaşı, ona bir adım daha yaklaşmandır.
Sevgiyle
